Οι μέρες που ζούμε τελευταία χαρακτηρίζονται από την κυριαρχία της βίας και των πολεμικών συγκρούσεων που οφείλονται, κατά κύριο λόγο, στην επικράτηση της μισαλλοδοξίας, του φανατισμού και της άρνησης του διαφορετικού. Όλα αυτά, σε μεγάλο βαθμό, γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης από όλους εκείνους που επιδιώκουν την εξυπηρέτηση οικονομικών (κυρίως), αλλά και πολιτικών συμφερόντων, αδιαφορώντας για τον πόνο και την καταστροφή που μπορεί να προκαλέσουν. Όπως αναφέρει σε άρθρο του στο karpetshow.gr ο Αντώνης Καρπετόπουλος, «Κάθε πόλεμος σήμερα δεν είναι παρά μια ευκαιρία για να συναντηθούν όλοι οι δογματικοί της γης: παραδόξως όλοι τους μοιάζουν να πιστεύουν ότι υπάρχει παράδεισος ενώ μας προετοιμάζουν για την επί γης κόλαση σε απευθείας τηλεοπτική μετάδοση. Στην οποία σήμερα βλέπουμε εμείς τι συμβαίνει στους άλλους. Κι αύριο θα βλέπουν οι άλλοι τι συμβαίνει σε μας. Όλοι, να ξέρετε, χωράμε στην κόλαση…». Δεν έχει άδικο ο έγκριτος δημοσιογράφος, όταν μιλάει για «συνάντηση» όλων των δογματικών της Γης. Ο φανατισμός και ο δογματισμός δε γνωρίζουν διαχωριστικές γραμμές, και, όσο κι αν φαινομενικά διαφέρουν ως προς το περιεχόμενο της ιδεολογίας που υποστηρίζουν, στην πραγματικότητα μοιάζουν απελπιστικά στις μεθόδους που χρησιμοποιούν και στη λατρεία της βίας. Γράφει ο Ι. Μ. Παναγιωτόπουλος «Ο φανατικός, σ’ όλες τις εποχές, είναι στενοκέφαλος και στενόκαρδος. Το οπτικό του πεδίο είναι περιορισμένο και το πείσμα του ακατανίκητο. […] Γίνεται απάνθρωπος, ωμός, σκαιός, αποθηριώνεται. […] Ο φανατισμός δημιουργεί καταστάσεις βρασμού. Αλλά βρασμού από εμπάθεια, μίσος, ακόμη κ’ εγκληματική διάθεση. […] Έπειτα και τούτο: ο φανατισμός είναι μια παραγωγική επένδυση των καιροσκόπων, των μηχανορράφων και των εκμεταλλευτών της ανθρώπινης καλοπιστίας ή και αφέλειας· αφέλειας που φτάνει συχνά ίσαμε τα σύνορα της ηλιθιότητος».
Ακριβώς για να μη διαμορφώνουμε ανθρώπους αφελείς ή στενοκέφαλους, ανδρείκελα που θα άγονται και θα φέρονται διότι δεν θα έχουν κριτική ικανότητα, λογική συγκρότηση και ορθολογική σκέψη σε συνδυασμό με αγάπη για το συνάνθρωπο και στοιχειώδη ανθρωπιά, οφείλουμε, όσοι υπηρετούμε την εκπαίδευση, να φροντίζουμε ώστε να μπορούν τα παιδιά μας (μαθητές και μαθήτριες) να διακρίνουν τη διαφορά μεταξύ διαφορετικότητας και ετερότητας, ανεκτικότητας και μισαλλοδοξίας, σεβασμού και προσβλητικότητας. Θα πρέπει να λαμβάνουμε πρωτοβουλίες ώστε να αντιλαμβάνονται τι σημαίνει να υφίσταται κανείς διακρίσεις, να καλλιεργούν την ενσυναίσθηση και να προβληματίζονται σχετικά με τα κίνητρα όσων επιδιώκουν να τους παρασύρουν στον κατήφορο του μίσους και του φανατισμού. Μια τέτοια πρωτοβουλία ανέλαβε ο Σύλλογος Διδασκόντων και Διδασκουσών του 3ου Γενικού Λυκείου Άρτας στο πλαίσιο των δράσεων για την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών αλλά και το άνοιγμα του σχολείου στην κοινωνία. Με την πολύτιμη βοήθεια και συνεργασία της Διευθύντριας Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, κας Παρασκευής Η. Χαμπηλομάτη που υπέδειξε ως κατάλληλο ομιλητή για το θέμα της ετερότητας στο σχολείο τον κο Θεμιστοκλή Γκόγκα, Αναπληρωτή Καθηγητή του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και μεσολάβησε για την πρόσκληση, το σχολείο διοργάνωσε ημερίδα που απευθυνόταν σε εκπαιδευτικούς και μαθητές/τριες. Πολύτιμη ήταν η συνεργασία του σχολείου με το Δήμο Αρταίων που στήριξε οικονομικά και ηθικά την εκδήλωση, αλλά και με το Σύλλογο «Φίλοι του Αρχαιολογικού Μουσείου και των Μνημείων Άρτας» οι οποίοι συνέδραμαν στη φιλοξενία του κου καθηγητή. Το Επιμελητήριο Άρτας στάθηκε ανεκτίμητος αρωγός, προσφέροντας την αίθουσά του για τη διοργάνωση της ημερίδας την Τετάρτη 10 Απριλίου.
Ο κος Γκόγκας, μιλώντας από στήθους και χωρίς τη χρήση σημειώσεων, ανέδειξε τα ζητήματα της ετερότητας (που επιδιώκει την περιχαράκωση αλλά και το στιγματισμό του «άλλου», του «διαφορετικού»), αλλά και της διαφορετικότητας (που ανέχεται και συνδιαλέγεται με τον «άλλο», το «διαφορετικό»). Με απλό και κατανοητό λόγο, χρησιμοποιώντας παραδείγματα και από προσωπικές του εμπειρίες, επιδίωξε τη συμμετοχή των παρισταμένων στη διαδικασία της εισήγησης κι έτσι αναπτύχθηκε ένας ουσιαστικός διάλογος ακόμη και κατά τη διάρκεια της ομιλίας. Με αναφορές σε προσωπικά βιώματα ο ομιλητής έδωσε σε όλους όσοι παρακολουθούσαν και πολύ περισσότερο στους/στις μαθητές/ρτιες να αντιληφθούν τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει η διαφορά στο χρώμα του δέρματος ή ακόμα και στην κοινωνική καταγωγή, στην εξέλιξη και την πορεία ενός ανθρώπου. Τόνισε το παράδειγμα λαμπρού επιστήμονα από τη Ρουάντα που χρειάστηκε να ξεπεράσει πολλές διακρίσεις και προκαταλήψεις που οφείλονταν στο χρώμα του δέρματός του και στην αφρικανική καταγωγή του, ώστε να καταφέρει να φτάσει στο υψηλότερο επίπεδο επιστημονικής κατάρτισης και αποδοχής. Αναφέρθηκε στην προκατάληψη με την οποία οι εκπρόσωποι της κυρίαρχης «δυτικής» κουλτούρας (αμερικανικού ή και κεντροευρωπαϊκού τύπου) αντιμετωπίζουν όσους/ες προέρχονται από θεωρητικά λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες ή και από χώρες του λεγόμενου «Τρίτου Κόσμου», ειδικότερα της Αφρικής, της Μέσης Ανατολής, των Βαλκανίων, της Λατινικής Αμερικής. Μίλησε για την ανάγκη του καθενός μας να αναζητά τους ομοίους του όταν βρίσκεται σε ένα ξένο ή όχι οικείο περιβάλλον, αλλά έδωσε με βιωματικό τρόπο να καταλάβουμε πως μπορεί να βρεις τον «δίδυμο αδελφό» σου ακόμα και σε κάποιον με τον οποίο διαφέρετε στο χρώμα του δέρματος, στην εθνικότητα και στη γλώσσα. Κατέδειξε πως οι άνθρωποι που θέλουν να συνεννοηθούν, πάντα βρίσκουν έναν τρόπο να το καταφέρουν, ακόμη κι αν δε μιλούν την ίδια γλώσσα.
Αυτά τα λόγια του σπουδαίου αυτού δασκάλου (με την ουσιαστική έννοια της λέξης), θα έπρεπε να ακούσουν και να λάβουν υπόψη τους όλοι όσοι διαχειρίζονται τις τύχες μας και ιδίως αυτοί που, στο βωμό της ικανοποίησης της ακόρεστης δίψας τους για πλούτο και κυριαρχία, δε διστάζουν να θυσιάσουν το μέλλον όχι μόνο το δικό μας, αλλά και των παιδιών μας, αλλά και των δικών τους παιδιών. Γιατί, όπως φέρεται να έχει πει ο Αϊνστάιν, υπονοώντας τον καταστροφικό κίνδυνο της χρήσης των πυρηνικών όπλων, «δε γνωρίζω πώς θα γίνει ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, αλλά ο τέταρτος θα γίνει σίγουρα με πέτρες και ρόπαλα».
Δείτε εδώ κείμενα του κ.Κωσταβασίλη.