Στην εποχή μας είναι έντονη μια αίσθηση απαξίωσης του ανθρώπου προς όφελος του χρήματος και των μηχανών, έχει αναχθεί σε κυρίαρχη αξία η τεχνολογία, στο βωμό της οποίας θυσιάζονται οι εγκύκλιες και ανθρωπιστικές σπουδές, οι Τέχνες και τα Γράμματα, οι ανθρώπινες σχέσεις και η αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων. Σε τέτοιες εποχές είναι σημαντικό να διοργανώνονται εκδηλώσεις που μας θυμίζουν την αξία της αγάπης προς το συνάνθρωπο, άρα και προς το Θεό, και αναδεικνύουν τις αξίες της ανθρωπιάς, της κοινωνικότητας και της συμπόνιας. Μια τέτοια εκδήλωση διοργάνωσε το Σάββατο που μας πέρασε το Ενοριακό Πνευματικό Κέντρο Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου Γραμμενίτσας, με κεντρικό θέμα «Ο Χριστιανισμός δεν έχει χρώμα, φυλή, φύλο, οικονομική τάξη, επαγγελματική κατάσταση». Επρόκειτο για μια εκ βαθέων συζήτηση με τον Επίσκοπο Γκούλου και Βόρειας Ουγκάντας, κ.κ. Νεκτάριο Καμπούγιε, και πραγματικά, όσοι βρέθηκαν στον φιλόξενο και τόσο ανθρώπινα «ζεστό» χώρο του Ενοριακού Κέντρου, απόλαυσαν μια διαφωτιστική συζήτηση που ανέδειξε την ουσία του Χριστιανισμού που είναι η αγάπη για το συνάνθρωπο.

Για να γίνω πιο σαφής, επιτρέψτε μου να δώσω κάποιες γενικές πληροφορίες για τον τόπο από τον οποίο ήρθε στην περιοχή μας ο θεοφιλέστατος κος Καμπούγιε. Η Γκούλου, έδρα της επισκοπής του είναι η πρωτεύουσα της περιφέρειας της Βόρειας Ουγκάντας, μια περιφέρεια που αριθμεί περίπου 18 εκατομμύρια κατοίκους. Η Ουγκάντα είναι χώρα της Αφρικής (στα κεντροανατολικά) με πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη την Καμπάλα. Βρίσκεται δίπλα στη λίμνη Βικτόρια, είναι περίκλειστη (δηλ. δεν έχει θάλασσα) και συνορεύει με το Κονγκό, το Νότιο Σουδάν, την Τανζανία, τη Ρουάντα και την Κένυα . Έχει έκταση 241.038 τετρ. χλμ. (η Ελλάδα έχει έκταση 131.957 τετρ. χλμ.) και πληθυσμό 46.930.900 κατοίκους. Παλιότερα υπήρξε αποικία των Άγγλων αλλά το 1962 απέκτησε την ανεξαρτησία της. Αφού πέρασε μια μακρά περίοδο εμφυλίων πολέμων και δικτατορίας (από τον διαβόητο Ίντι Αμίν Νταντά), τα τελευταία 40 περίπου χρόνια αποτελεί θεωρητικά πολυκομματική δημοκρατία, όπου πρόεδρος εκλέγεται το ίδιο πρόσωπο (πρώην στρατηγός) από το 1985 (μέχρι το 2005 οι δραστηριότητες των κομμάτων είχαν περιοριστεί από πραξικόπημα του προέδρου Μουσαβένι το 1985).

Η χώρα αντιμετωπίζει σημαντικό πρόβλημα υπερπληθυσμού. Ο πληθυσμός της Ουγκάντας αυξήθηκε από 9,5 εκατομμύρια το 1969 σε 34,9 εκατομμύρια το 2014 και κατά 10,6 εκατομμύρια τα τελευταία 12 χρόνια. Η χώρα έχει πολύ νεαρό πληθυσμό καθώς και τον έβδομο μεγαλύτερο ρυθμό γονιμότητας στον κόσμο, με 5,62 γεννήσεις/γυναίκα (εκτίμηση 2018). Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού, σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2019, ήταν 66,7 χρόνια (63,2 χρόνια οι άνδρες και 70,1 οι γυναίκες), αν και στη Βόρεια Περιφέρεια, λόγω του για χρόνια συνεχιζόμενου εμφυλίου (ο οποίος γνώρισε μια παύση το 2014), ο μέσος όρος ζωής ήταν τα 45 έτη. Σύμφωνα με την απογραφή του 2014, το 84% του πληθυσμού είναι Χριστιανοί, στην πλειονότητά τους Ρωμαιοκαθολικοί και Αγγλικανοί. Επίσης μεγαλώνει ο αριθμός των Ορθοδόξων. Ως προς αυτό το τελευταίο είναι σημαντική η παρατήρηση του Θεοφιλεστάτου κ.κ. Νεκταρίου ότι οι πιστοί της Ουγκάντας αναζήτησαν την Ορθοδοξία και ότι δεν τους επιβλήθηκε μέσω κάποιας ιεραποστολής ή με τη δύναμη της αποικιοκρατίας, όπως έγινε με την Αγγλικανική και Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Είναι ιδιαιτέρως ουσιαστικό αυτό, καθώς η έλευση στην Ορθόδοξη Πίστη και λατρεία δεν γίνεται υπό πίεση ή με την προσδοκία κάποιου ανταλλάγματος στην επίγεια ζωή, κι αυτή ακριβώς η ανιδιοτέλεια αποτελεί την ουσία της χριστιανικής πίστης. Και είναι ενδεικτικό και της διαφοράς της Ορθοδοξίας από τα άλλα δόγματα τα οποία ενώ πρεσβεύουν την αγάπη προς τον πλησίον δεν αντιδρούν στην εκμετάλλευσή του από τις αποικιοκρατικές δυνάμεις του παρελθόντος ή τις πολυεθνικές εταιρείες του παρόντος. Όπως ανέφερε και ο κ.κ. Νεκτάριος, οι πιο πλούσιες περιοχές της Ουγκάντας (πετρελαιοπηγές και αδαμαντωρυχεία) δεν ανήκουν στο λαό της, αλλά σε ξένες εταιρείες που εκμεταλλεύονται τον πλούτο της χώρας προς όφελός τους. Ο ίδιος ο κος Νεκτάριος κατά κόσμον Νικόλαος Καμπουγιέ γεννήθηκε στην Ουγκάντα το 1982, όπου έζησε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια ως ρωμαιοκαθολικός. Αφού βαπτίστηκε Ορθόδοξος, ολοκλήρωσε στην γενέτειρά του τις εγκύκλιες σπουδές του και ξεκίνησε την θεολογική του εκπαίδευση στην Αθήνα όπου έλαβε πτυχίο και μεταπτυχιακό στη Θεολογία, ενώ απέκτησε και πτυχίο Διοίκησης Επιχειρήσεων από το Πανεπιστήμιο του Σηάτλ των ΗΠΑ. Το 2015 χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος και το 2022 εξελέγη από την Ιερά Σύνοδο του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας Επίσκοπος Γκούλου και Βορείου Ουγκάντας.

Στη Γραμμενίτσα μίλησε για τα παιδικά του χρόνια, τη φτώχεια της οικογένειάς του (γόνος δεκαπενταμελούς οικογένειας) αλλά και όλων των οικογενειών στη χώρα του, που τον ανάγκασε να εργάζεται για ένα χρόνο για να μπορεί να πηγαίνει στο σχολείο την επόμενη χρονιά κι αυτό επί τρεις φορές, την επαφή του με την Ορθοδοξία μέσω του μακαριστού γέροντος Ιωνά που τον ώθησε να σπουδάσει στην Ελλάδα, τη χαρά της ζωής των συμπατριωτών του που βασίζεται στην αίσθηση της ευγνωμοσύνης για όσα έχουν, σε αντίθεση με την κατάθλιψη των πιο ανεπτυγμένων δυτικών που βασίζεται στη διαρκή απογοήτευση για όσα δεν έχουν. Είπε ότι ο ίδιος αισθάνεται ευγνώμων καθώς ήταν ένα φτωχό χωριατόπαιδο από την δοκιμαζόμενη Αφρική όπου πολλά είναι τα σπίτια που στερούνται ακόμη και σήμερα το ηλεκτρικό ρεύμα και το τρεχούμενο νερό, ενώ παρουσίασε και την κατάσταση στην περιφέρειά του όπου ο συνεχής εμφύλιος πόλεμος διαμόρφωσε συνθήκες τραγικές με πολλές οικογένειες να χάνονται σε μια στιγμή, με βιασμούς μικρών κοριτσιών που έχουν σαν αποτέλεσμα αθρόες εγκυμοσύνες που καταλήγουν σε γεννήσεις βρεφών που μεγαλώνουν χωρίς γονείς, στο έλεος κάθε επιτήδειου. Η συζήτηση, παρόλα αυτά, δεν ήταν απαισιόδοξη, καθώς ο κ.κ. Νεκτάριος στάθηκε στην αγάπη που λαμβάνουν οι άνθρωποι της Βόρειας Ουγκάντας από την Ελλάδα και τους Έλληνες, χαρακτηρίζοντας τη χώρα μας επίγειο Παράδεισο και εξαίροντας τις προσπάθειες πολλών συμπατριωτών μας να βοηθήσουν με κάθε τρόπο στην ανακούφιση των ταλαιπωρημένων ανθρώπων και ιδίως των παιδιών της Βόρειας Ουγκάντας. Καλό θα ήταν αυτή τη στάση ζωής να την υιοθετούσαμε όλοι οι χριστιανοί!

Δείτε εδώ κείμενα του κ.Κωσταβασίλη.