Στη συζήτηση που έλαβε χώρα στη Βιάννο, το βράδυ της Παρασκευής 17 Σεπτεμβρίου, με θέμα τη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών, παραβρέθηκε και ο εκ Συκιών Άρτας Γαβρίλης Κοκορόσκος, ο οποίος έλαβε το λόγο και ανέφερε τα εξής:
Δίπλα στο μαρτυρικό Κομμένο των 317 θυμάτων βρίσκεται το δικό μου χωριό Συκιές Άρτας, που είχε 34 θύματα. Στις 6 Οκτωβρίου του 1943 μια ομάδα Γερμανών στρατιωτών της 1ης Μεραρχίας Εντελβάις συγκέντρωσε τους άνδρες του χωριού, περίπου 100, και τους οδήγησε σε μια αλάνα με το πρόσχημα ότι θέλουν να τους μιλήσουν και να τους μοιράσουν ταυτότητες. Όταν όμως έφθασαν εκεί, οι χωριανοί μου είδαν τους Γερμανούς να έχουν ήδη στήσει τα πολυβόλα. Τότε κατάλαβαν ότι κάποιον άλλο σκοπό έχουν και ένας χωριανός μου φώναξε «πάμε να φύγουμε, εδώ ετοιμάζονται να μας σκοτώσουν».
Έγινε ένας σαματάς και μέσα σε όλη αυτή την αναμπουμπούλα βρήκαν την ευκαιρία οι χωριανοί μου, σπάζοντας τον κλοιό, να το σκάσουν μέσα από τα κτήματα, ενώ το πολυβόλο ξερνούσε το θάνατο. Απολογισμός 34 νεκροί. Στη συνέχεια οι Γερμανοί έβαλαν φωτιά σε όσα σπίτια του χωριού δεν είχαν βάλει όταν πάτησαν το πόδι τους σ’ αυτό. Κατόπιν συνέχισαν το καταστροφικό τους έργο και στο γειτονικό χωριό Λουτρότοπος, που απέχει ένα χιλιόμετρο από τις Συκιές, και σκότωσαν και εκεί 8 άτομα.
Τόσον οι 34 χωριού μου όσον και οι 8 του Λουτρότοπου με την πάροδο του χρόνου είχαν ξεχαστεί. Οι νεότεροι, που δεν έζησαν αυτά τα γεγονότα, αγνοούσαν την καταστροφή που προξένησαν οι Γερμανοί στους παππούδες τους, ενώ για αρκετά χρόνια τα θύματα δεν είχαν τη τιμή να μνημονεύονται.
Μέχρι που ο Δημήτρης Βλαχοπάνος, φιλόλογος και συγγραφέας βιβλίων γύρω από τα θέματα των γερμανικών σφαγών, πρόεδρος του Ομίλου Μελέτης Ολοκαυτώματος Κομμένου Άρτας και μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής του Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα (ΕΣΔΟΓΕ), συμπεριέλαβε στα γραπτά του, και με παρότρυνση δική μου, το ολοκαύτωμα των Συκιών, και το θέμα άρχισε να βγαίνει ξανά στην επιφάνεια. Σήμερα έχει πλέον καθιερωθεί να γίνεται κάθε χρόνο και στις Συκιές το μνημόσυνο των 34 θυμάτων της γερμανικής κτηνωδίας.
Τόσα χρόνια όλοι αυτοί οι κυβερνώντες που κάποτε έλεγαν ότι οι ΗΡΩΕΣ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΣΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ, αυτοί που παραδέχθηκαν ότι οι ελληνικές δυνάμεις αντιστάθηκαν σθεναρά και καθυστέρησαν τις ναζιστικές ορδές, ούτως ώστε να τους πιάσει ο βαρύς χειμώνας της Σιβηρίας και να χάσουν τον πόλεμο, όλοι αυτοί, λοιπόν, που είχαν στα χέρια τους τις τύχες του πλανήτη, φρόντισαν να έχουν ξεχαστεί οι θυσίες των Ελλήνων και να έχει οδηγηθεί η χώρα μας σε βαθιά οικονομική κρίση. Η σημερινή Γερμανία ενισχύει οικονομικά και στρατιωτικά χώρες που άφησαν τη γερμανική ναζιστική μπότα να περάσει ελεύθερα από το έδαφός τους χωρίς να θρηνήσουν θύματα και καταστροφές. Η σημερινή Γερμανία κάνει επενδύσεις στην Τουρκία και την ενθαρρύνει στην επεκτατική της πολιτική σε βάρος της χώρας μας.
Και δε φθάνει μόνο αυτό. Το σημερινό γερμανικό κράτος όχι μόνο αρνείται να αποζημιώσει τη χώρα μας για τις λεηλασίες, τις καταστροφές και τις μαζικές εκτελέσεις του ελληνικού πληθυσμού, αλλά κερδοσκοπεί εις βάρος μας κερδίζοντας πολλά δισεκατομμύρια με δανεισμούς και μνημόνια. Και ενώ όλη Ευρώπη παρακολουθεί και αναγνωρίζει το λάθος της που κατέστρεψε την Ελλάδα, το ενδιαφέρον της παραμένει στα λόγια.
Τελειώνοντας, θέλω σήμερα από αυτόν εδώ τον μαρτυρικό τόπο της ΒΙΑΝΟΥ να αποδώσουμε τον ελάχιστο φόρο τιμής στα θύματα του χωριού μου, αλλά και σε όλα τα θύματα απανταχού της Ελλάδος, έναν φόρο τιμής που τους οφείλουμε απαιτώντας Δικαιοσύνη και Αποζημίωση. Ευχαριστώ.
Κλείνοντας την ομιλία του ο Γαβρίλης Κοκορόσκος ερμήνευσε ακαπέλα το τραγούδι “Μοναξιά” σε στίχους Γιάννη Ρίτσου και μουσική Βαγγέλη Σαμαράκη. Πρόκειται για ένα τραγούδι που έχει ερμηνευτεί σε πρώτη εκτέλεση από τον Γαβρίλη σε αρκετές συναυλίες στο Ηράκλειο και στην ευρύτερη περιοχή και κυκλοφορεί και στο You Tube.