Προχθές το βράδυ , μετά τη βροχή, απλώθηκε μια εκκωφαντική σιωπή σε όλη την πόλη , λες κι έξω κυκλοφορούσε ένα κακός ιός , θανατηφόρος και όλοι κλειστήκαμε στα σπίτια μας . Οι δρόμοι άδειοι από ανθρώπους και αυτοκίνητα , τα φανάρια αναβοσβήνανε μόνα τους , ρυθμίζοντας την κυκλοφορία …του αέρα ,ούτε γάτα δεν έσκαγε μύτη από τις γωνίες , λες κι είμαστε στην Ουκρανία και περιμέναμε βομβαρδισμό από τις καινούργιες ρωσικές ρουκέτες.
Μέρες τώρα και λίγο πριν από τη μεγαλύτερη γιορτή της Χριστιανοσύνης και δεν κινείται φύλλο στην αγορά , πολύ μάλλον μετά το κλείσιμο των καταστημάτων. Τι γίνεται ρε παιδιά που έλεγε παλιά και ο Σπύρος Παπαδόπουλος ; Μας φταίει ο βροχερός καιρός , η σχεδόν αδιάβατη από τις λάσπες πλατεία, η ποιότητα των εμπορευμάτων, η πενιχρή εμφάνιση Χριστουγεννιάτικων εκδηλώσεων , η κακή μας ψυχολογία ή μήπως η άδεια μας τσέπη ; Κι αν τη μέρα κάποιοι, οι συνηθισμένοι άνθρωποι, προσπαθούν με την καθημερινή τους παρουσία στην αγορά να σπάσουν την σιωπή , όταν πέφτει η νύχτα , λες και τα σκεπάζει ένα πέπλο , δεν κινείται τίποτα , εξέλιπε μέχρι κι ο θόρυβος από τις νταλίκες στον περιφερειακό. Χάθηκαν οι παρέες που γύριζαν από τα μεζεδοπωλεία και τα κλαμπ με τραγούδια και δυνατές φωνές αργά τη νύχτα , παρασυρμένοι από την παροδική χαλαρότητα που προσφέρει το αλκοόλ , διαταράσσοντας την ηρεμία «δικαίων και αδίκων ». Μέχρι και οι κόρνες – χαρακτηριστικό της οδηγικής μας συμπεριφοράς-αυτοκινήτων και μοτοσυκλετών είναι σπάνιες. Υποτονική η παρουσία θαμώνων στο «πληγωμένο » κέντρο της πόλης που περνάει του λιναριού τα πάθη να ξαναβρεί κάποιο ρυθμό , αφού αυτοί που διασκεδάζουν είναι λίγοι τη νύχτα και οι καταναλωτές άφαντοι την ημέρα από τα μαγαζιά. Νύχτες σιωπής λοιπόν και μέρες ηχηρής απουσίας. Που οδηγούμαστε;
Για να πούμε και του στραβού το δίκιο, ο κόσμος είναι μουδιασμένος με όσα συμβαίνουν γύρω μας , χωρίς αυτό να απαλλάσσει την κυβέρνηση από την απόλυτη ευθύνη για τον καλπασμό της ακρίβειας.
Μια μεγάλη και σημαντική χώρα της Μέσης Ανατολής η Συρία διαλύεται , με τους Υπουργούς Εξωτερικών της Ρωσίας, της Τουρκίας και του Ιράν να συσκέπτονται – τι υποκρισία κι αυτή !!! – για το σταμάτημα του πολέμου, ενώ οι ίδιες χώρες ενέχονται σε αυτή τη διάλυση. Αλίμονο για τον λαό της που παίρνει για μία ακόμη φορά τον δρόμο της ξενιτιάς , αφού όπως γράφεται ένα εκατομμύριο περίπου ανθρώπων είναι έτοιμοι να μεταναστεύσουν σε χώρες της Ευρώπης κι ένα σημαντικό κομμάτι στη χώρα μας , με ότι συνεπάγεται από αυτό. Η Γαλλία συνταράσσεται από βαθιά Κυβερνητική κρίση την ώρα που κάνει τα θυρανοίξια του επιβλητικού και πανέμορφου καθεδρικού ναού Της Παναγίας των Παρισίων ( η αξεπέραστη και οικουμενική Νότρ Ντάμ) με τον πρόεδρο Μακρόν να πασχίζει να σχηματίσει βιώσιμη κυβέρνηση. Η Γερμανία εμφανίζει αρνητικούς- πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια- ρυθμούς ανάπτυξης και η μειοψηφική Κυβέρνησή της βρίσκεται υπό ομηρία μέχρι την άνοιξη. Στην Αμερική η δήλωση του νέου προέδρου ότι η συμμετοχή της χώρας του στο ΝΑΤΟ δεν είναι δεδομένη , δημιουργεί νέες ανησυχίες. Ακολουθεί ένα κρίσιμο 45νθήμερο μέχρι την ανάληψη των καθηκόντων του.
Στα δικά μας η Κυβέρνηση δεν κάνει τίποτε για την συγκράτηση των τιμών , με αποτέλεσμα την εξαφάνιση των μισθών από τις πρώτες μέρες του μήνα. Το παραδέχονται και οι αρμόδιοι ότι τα καρτέλ των προμηθειών των ειδών κατανάλωσης , δρουν σχεδόν ανεξέλεγκτα. Να σημειώσω εδώ μια σχετική φράση του ΝΙΤΣΕ : « Αυτό που με στενοχωρεί δεν είναι ότι μου είπες ψέματα , το μόνο που με στενοχωρεί είναι ότι από εδώ και πέρα , δεν θα πιστέψω τίποτε από αυτά που λες». Και για να το συνδέσω και με την κρίση στη Γαλλία , όταν το Κράτος υπολείπεται σε αξιοπιστία , τότε είναι αδύνατο ο λαός να παραπλανηθεί από υποσχέσεις για μελλοντικές παροχές , φοροελαφρύνσεις, αναδρομικά και αυξήσεις και να συνεχίσει …να σφυρίζει αδιάφορα. Όλοι το βλέπουμε ότι ο κόσμος – ιδίως η νεολαία – αρχίζει και βαριέται όλα αυτά που του σερβίρουν , ενώ οι πολιτικοί , μέσα στην πολιτική αλαζονεία τους , δύσκολα το συνειδητοποιούν.
Το θετικό για μας είναι, ότι ενώ γύρω μας μαίνονται πόλεμοι και εξυφαίνονται εμφύλιες συγκρούσεις , η χώρα μας είναι μια γωνιά πολιτικής σταθερότητας και ηρεμίας . Το άλλο που ταράζει την ψυχολογία μας είναι η τεχνητή νοημοσύνη και η εξέλιξη των επιτευγμάτων του ανθρώπου , που δεν προλαβαίνουμε να τα παρακολουθήσουμε. Δεν προλαβαίνουμε και τρέχουμε πίσω τους , όσοι ακόμη μπορούμε και όπου φτάσουμε !!! Είναι δυνατόν μετά οι νύχτες μας να μην είναι νύχτες σιωπής , απόλυτης σιωπής, γεμάτες ανησυχία , αφού μόνο οι καρδιές ακούγονται να χτυπούν δυνατά , από τον φόβο γι’ αυτά που απευχόμαστε να έρθουν …
Άρτα 08.12.2024
Πάρις Ν. Κονιτσιώτης
Δείτε εδώ κείμενα του κ.Κονιτσιώτη