Παιδικές φωνές και φατσούλες γοητευμένες από τα παλιά παιχνίδια στο Παραποτάμιο Πάρκο της Άρτας το Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου στις 5 το απόγευμα ήρθαν για να αποδείξουν πόσο ουσιαστικό και καθοριστικό στην κοινωνικοποίηση είναι το παιχνίδι κοντά στη φύση. Η «Ομάδα Φίλων του Παραποτάμιου Πάρκου» πάσχισε και τελικά τα κατάφερε σχεδιάζοντας και την κάθε λεπτομέρεια. Ο Διαχειριστής της Ομάδας Βασίλης Ζιώβας ήταν πανταχού παρόν δίπλα σε όλους μικρούς και μεγάλους ώστε να ξεδιπλωθεί η «βεντάλια» όλων των πλεονεκτημάτων των παλιών παιχνιδιών συμβάλλοντας θετικά τον ψυχισμό μικρών και μεγάλων παιδιών.
Όλα ξεκίνησαν ομαλά για την εκδήλωση «Τα παιδιά τα παλιά παιχνίδια και πάμε πάρκο», αλλά τελικά τον τόνο και τον ρυθμό και τα χρώματα των στιγμών και των συναισθημάτων τον καθορίζει μόνο η ίδια η ζωή. Μετά τις 5 το απόγευμα όλοι οι παρευρισκόμενοι μπόρεσαν να γνωρίσουν οι μικρότεροι και να θυμηθούν νοσταλγικά οι μεγαλύτεροι τα παλιά παιχνίδια. Αυτά που έπαιζαν αλλά και αυτά που θα ήθελαν να μάθουν. Η «σκλένζα», «το κουτσό» και τόσα άλλα ήταν όλα εκεί. Σαν ένα πολύβουο «μελίσσι» τα παιδιά μέσα σε μία «κυψέλη» παιχνιδιού και ξεγνοιασιά είχαν την ευκαιρία να ζήσουν και να διασκεδάσουν μακριά από το διαδίκτυο και τις ποικίλες επιρροές του, με απλότητα και ξεγνοιασιά, με ανθρώπινη επικοινωνία που θέλει τους ανθρώπους τον ένα δίπλα στον άλλο και με το χαμόγελο να φωτίζει με λάμψη τα μάτια. Όμως την φορά αυτή το χαμόγελο δεν ήταν αβίαστο, κάτι έλειπε. Όταν η ώρα πλησίαζε 6 το απόγευμα ένα δυνατός άνεμος άρχισε να φυσά αναστατώνοντας τους παρευρισκόμενους. Ο ήλιος εξακολουθούσε το λαμπερό ροδαλό του κοίταγμα ακόμα και όταν χοντρές σταγόνες βροχής ήρθαν δίνοντας μία άλλη αίσθηση με όλο αυτό το χρυσό και ασημένιο υγρό φωτεινό πέπλο να καταβρέχει τα πάντα. «Ήλιος και βροχή είπαν ορισμένοι». Άνοιξαν οι ομπρέλες, λίγοι αποχώρησαν, άλλοι έβγαζαν φωτογραφίες και τα παιδιά εκεί συνέχιζαν το παιχνίδι τους ζωγραφίζοντας το Γεφύρι παίζοντας σχοινάκι και ότι άλλο που τους έδινε ευχαρίστηση.
Εμφανίστηκε όμως από αυτή την βροχερή στιγμιαία ανάπαυλα και η ανάγκη στεγάστρων για τους παρευρισκόμενους στο Παραποτάμιο Πάρκο της Άρτας για ανάλογες περιπτώσεις. Ένα μόνο σύννεφο ήταν αυτό που έριξε λίγες σταγόνες ουράνιας ασημένιας πανέμορφης παρουσίας, με το ήλιο να μην σταματά το κοιτάγματος και κάπου εκεί ψηλά στα σύννεφα κάποιος είπε «Να και το ουράνιο τόξο». Τα βλέμματα στράφηκαν ψηλά και ήταν πραγματικά πανέμορφο αλλά ήταν σαν να μας κρυβόταν κιόλας και δεν αποκαλυπτόταν ολόκληρο σαν να ήταν καθισμένο κάπου εκεί ψηλά και μας παρακολουθούσε. Ο κ. Ζιώβας ενθουσιασμένος προσέφερε το Ουράνιο Τόξο στα παιδιά και αυτά που ήρθαν αλλά και σε όλους όσους δεν μπόρεσαν την φορά αυτή να παρευρεθούν υποσχόμενος ότι θα επαναληφθεί η εκδήλωση μπορεί και πολύ σύντομα ίσως και κατά την διάρκεια της Εμποροπανήγυρης.
Λίγες μόνο ώρες αργότερα ήρθε το λυπητερό νέο ότι η αγαπημένη μας Χάρις Καλιακάτσου έφυγε από τη ζωή. Ήταν όμως στην εκδήλωση με τα παλιά παιχνίδια σαν να ήταν εκεί, στη σκέψη μας, στη θλίψη στο βλέμμα, στο χαμόγελο που ήθελε πρόσκληση για να έρθει στα χείλη, στο λυγμό που νοσταλγούσε την χαμένη απαρτία. Ήρθε η χρυσή βροχή σαν ο «αποχαιρετισμός» και το Ουράνιο Τόξο σαν να έκρυβε το ζεστό της γέλιο πίσω από την πολύχρωμη φωτεινή δέσμη αφού έτσι ήταν η Χάρις, όλο αγάπη και φώς προσφοράς. Ίσως και να ήταν εκεί και να αναπολούσε ανάμεσα στα σύννεφα κάποιους φωτογραφικούς περιπάτους, όπως τον χειμωνιάτικο, όπου τα βήματά μας αντάμωσαν και γνώρισα ένα άνθρωπο με δύναμη ψυχής με στόχους και οράματα ελπίζοντας το Παραποτάμιο Πάρκο να είναι πάντα γεμάτο με ανθρώπους και να ακούγονται γέλια παιδιών. Ίσως κάπως έτσι και να ήθελε να φύγει ανάμεσα στα χαμόγελα των παιδιών παρακολουθώντας το παιχνίδι τους από ψηλά κάπου εκεί κοντά στο Ουράνιο Τόξο. Πάντως σήμερα 23 Σεπτεμβρίου στην Κηδεία της στις 12 το μεσημέρι στο Άγιο Δημήτριο στην Άρτα είπαν το τελευταίο Αντίο όλοι όσοι την γνώρισαν. Μεταξύ άλλων παρευρέθηκε ο Δήμαρχος Αρταίων Χριστόφορος Σιαφάκας, ο Διαχειριστής της Ομάδας οι «Φίλοι του Παραποτάμιου Πάρκου Άρτας» Βασίλης Ζιώβας καθώς και πλήθος κόσμου. Θερμά συλλυπητήρια στην Οικογένεια της. Θα είναι πάντα δίπλα μας ως ένα φωτεινό παράδειγμα ανθρωπιάς. Οι πληροφορίες μας λένε ότι η επόμενη εκδήλωση θα είναι αφιερωμένη στη Μνήμη της.
Δείτε εδώ κείμενα της κας.Μπίζα