Είναι σύνηθες φαινόμενο, τέτοιες μέρες να κατακλύζουν τους δέκτες της τηλεόρασης διαφημίσεις πάσης φύσεως παιγνιδιών που επιχειρούν να πείσουν γονείς, νονούς, συγγενείς και λοιπούς ενδιαφερόμενους, μέσω της πίεσης των παιδιών βεβαίως, να τα αγοράσουν, με πρόσχημα τις μέρες του Πάσχα και τη γιορτή της Ανάστασης, όπου και όλοι κρατούμε την καθιερωμένη λαμπάδα. Στις μέρες που διανύουμε, έχει μεγάλη σημασία να θυμόμαστε πώς προκύπτει το έθιμο της λαμπάδας και να μην πέφτουμε θύματα της παραπλάνησης των διαφημίσεων που προσπαθούν να πουλήσουν πάσης φύσεως παιχνίδια με τη λαμπάδα ως παρεπόμενο (και δώρο, λέει, η λαμπάδα!). Πείτε μου σας παρακαλώ τι σχέση έχουν με την Ανάσταση, την Αγάπη προς τον συνάνθρωπο, τη συναδέλφωση, την επαφή με τη Φύση και την Άνοιξη, την Ελλάδα μας τέλος πάντων, όλα αυτά τα πολεμικά, τερατόμορφα, καταστρεπτικά πλαστικά παιγνίδια που προβάλλονται με στόχο να κινήσουν την προσοχή των μικρών παιδιών; Και πόσο κοντά στο πνεύμα του ελληνικού Πάσχα είναι οι λαμπάδες που δεν προσφέρονται ως αντικείμενο έκφρασης θρησκευτικών ή άλλων συναισθημάτων αλλά ως συνοδευτικό «παραγέμισμα» σχετικά καλαίσθητων ή ακόμα και τελείως ακαλαίσθητων παιγνιδιών, τα οποία όμως καλούν σε άμετρη κατανάλωση κι όχι σε κριτική και σκέψη; Πόσο, αλήθεια, θα πρέπει να μας ανησυχεί όλη αυτή η αισθητική της βίας που προβάλλεται κατά κόρον σε μια περίοδο που θα έπρεπε να σκεφτόμαστε μόνο το συνάνθρωπο;
Ας μην αναρωτιόμαστε γιατί τα παιδιά μας πέφτουν θύματα ή γίνονται θύτες σε πράξεις βίας, όταν η αισθητική της και η εικόνα της κυριαρχεί στη εποχή μας. Δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν πως όλη η κοινωνική πραγματικότητα ωθεί τους νέους και τις νέες στην αποθέωση της βίας και, πολύ περισσότερο, στην προβολή της. Σύμφωνα με την εγκληματολόγο και πρόεδρο του Κέντρου Μελετών Ασφάλειας, Έλενα Συρμαλή, «Ορισμένες μελέτες αναφέρουν ότι τα μέλη συμμοριών χρησιμοποιούν συχνά τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να αλληλοεπιδρούν με άλλα μέλη συμμοριών. Σε πολλές περιπτώσεις η βίαιη, παραβατική συμπεριφορά αναπαράγεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για την ικανοποίηση κάποιας εσωτερικής ανάγκης επίδειξης ανωτερότητας και κυριαρχίας έναντι των συνομηλίκων. Άλλωστε, η επιθετικότητα και η βία σχετίζονται συχνά με ψυχοπαθητικά χαρακτηριστικά και άσκηση ελέγχου και εξουσίας». Κι όπως επισημαίνει η κοινωνιολόγος Ευτυχία Παπούλια, «Η αποξένωση των ανθρώπων είναι το μικρότερο κακό που προξενεί το κινητό στην κοινωνία. Το μεγαλύτερο και το πιο επικίνδυνο είναι ότι συνδράμει σε αυτό το πρωτοεμφανιζόμενο φαινόμενο νεανικής παραβατικότητας, δίνοντας την δυνατότητα σε αυτά τα ανώριμα παιδιά να ‘σκηνοθετούν’ και να καταγράφουν πράξεις βίας με πρωταγωνιστές τους ίδιους και να προβάλλουν τα κατορθώματά τους απ’ τα κινητά τους, μια προβολή που δεν την αρνούνται και τα κανάλια της τηλεόρασης, διεκδικώντας την αναγνώριση απ’ τους συνομηλίκους τους». Όλη αυτή η κουλτούρα της βίας θα πρέπει να προβληματίσει όλους μας. Όχι μόνο τους εκπαιδευτικούς, αλλά (και ίσως πολύ περισσότερο) τους γονείς, τις αρχές την πολιτεία, και τους ίδιους τους νέους. Διότι με την κυριαρχία της βίας, το μόνο που καταφέρνουν είναι να γίνονται υποχείρια των επιτήδειων που εκμεταλλεύονται την επαναστατικότητα και την ενεργητικότητά τους για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα.
Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να προβληματιστούμε για όλα αυτά τούτες τις μέρες που διανύουμε, γιατί με την κυριαρχία της βίας και της αλόγιστης κατανάλωσης, κινδυνεύουμε να χάσουμε και τα στοιχεία που μας καθορίζουν ως λαό και ως πολιτισμό. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το Πάσχα αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία, όχι μόνο της θρησκείας μας, αλλά και της ίδιας μας της κουλτούρας, αποτελεί ένα σημαντικό στοιχείο πολιτιστικής κληρονομιάς, μια πρωτίστως ελληνική γιορτή που γίνεται για να φτάσουν τελικά οι χριστιανοί στην αποκάλυψη του γεγονότος που θα οδηγήσει στη σωτηρία. Στην Ανάσταση, δηλαδή, που αγγίζει κάθε άνθρωπο και δίνει ελπίδα για να συνεχίσει στο δύσκολο δρόμο της ζωής. Το μήνυμα της Ανάστασης δίνει όχι μόνο ελπίδα, αλλά και δύναμη, όχι μόνο αφετηρία χαράς αλλά και κουράγιο. Με την προσδοκία της Ανάστασης, οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται την αξία της ζωής, η οποία σήμερα θα πρέπει να γίνει αντικείμενο προστασίας. Δεν θα πρέπει, λοιπόν, στο βωμό της δήθεν προόδου και της όποιας παγκοσμιοποίησης να αφεθούμε και να απωλέσουμε τα χαρακτηριστικά που μας προσδιορίζουν εδώ και αιώνες ως έλληνες, μ’ άλλα λόγια την ανθρωπιά, το ενδιαφέρον για το συνάνθρωπο, την αλληλεγγύη, την πίστη στη ζωή, την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο για μια πνευματική, τουλάχιστον, ανάσταση που θα μπορέσει να έρθει μέσα από την όποια κρίση βιώνουμε. Την ανάσταση που περιμένουμε, για μας και το λαό μας, δεν πρέπει να την περιμένουμε από τους όποιους αυτόκλητους σωτήρες (άλλωστε και την Ανάσταση της ψυχής ο Χριστός μας καλεί να την προκαλέσουμε μόνοι μας, με την πίστη μας) αλλά από τον ίδιο μας τον εαυτό και τις αστείρευτες δυνάμεις που κρύβει μέσα της η ελληνική ψυχή. Αυτή τη δύναμη δεν πρέπει να αφήσουμε κανένα ξέσπασμα βίας, κανένα κήρυγμα μίσους, καμία αισθητική της απανθρωπιάς και της (πνευματικής) ασχήμιας να μας την διαλύσει. Μπορούμε να νικήσουμε τον ολετήρα της παγκοσμιοποίησης και της βίας, έχοντας πίστη στην αγάπη για το συνάνθρωπο που αποτελεί και το κυρίαρχο μήνυμα της θυσίας του Χριστού, που τιμούμε τις μέρες του Πάσχα. Αν το πιστέψουμε, μπορεί και να το καταφέρουμε το θαύμα, αν όχι, κινδυνεύουμε να χάσουμε την ίδια μας την υπόσταση ως λαός και έθνος. Είναι στο χέρι μας να διατηρήσουμε την ελπίδα. Καλή Ανάσταση σε όλους.
Δείτε εδώ κείμενα του κ.Κωσταβασίλη.