Βρισκόμαστε ήδη 15 μέρες πριν από τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, εν μέσω ενός προεκλογικού αγώνα που έχει χαρακτηριστεί από παραδοξότητες αλλά και οξύτητες, από την έντονη κινητικότητα των υποψηφίων (δημάρχων, περιφερειακών και αντίστοιχων συμβούλων) στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και από αήθεις επιθέσεις στα ίδια μέσα εναντίον υποψηφίων οι οποίοι δε μπορούν και να βρουν το δίκιο τους όταν οι υβριστές χάνονται πίσω από το πέπλο της ανωνυμίας. Μέσα σε όλον αυτό τον ορυμαγδό χάνεται η πολιτική ουσία των εκλογών και οι πολίτες μετατρέπονται σε οπαδούς, χειροκροτητές, χειραγωγούμενα μέλη, μ’ άλλα λόγια, μιας μάζας που παρασέρνει τα πάντα στο πέρασμά της. Για το λόγο αυτό θα ήθελα να υπενθυμίσω εδώ κάτι που είχα γράψει περίπου 10 χρόνια νωρίτερα με τον τίτλο «Είμαι πολίτης. Γι’ αυτό ζητάω πολλά» και να εξηγήσω γιατί στο κείμενο το σημερινό ο τίτλος άλλαξε και έγινε «Είμαι πολίτης. Γι’ αυτό πρέπει να ζητάω τα πάντα». Έγραφα λοιπόν τότε:

«Είμαι από αυτούς που στις τελευταίες εκλογές πήγαν να ψηφίσουν. Ναι, άσκησα το εκλογικό μου δικαίωμα και ψήφισα και τον υποψήφιο περιφερειάρχη και τον υποψήφιο δήμαρχο της επιλογής μου και τις δύο Κυριακές. Καταλαβαίνω όσους δεν ήρθαν εκείνη τη μέρα στις κάλπες, αλλά προσωπικά δεν κατανοώ γιατί θα πρέπει να απεμπολήσω ένα δικαίωμα που κατακτήθηκε με κόπο και αίμα από τους προγόνους μας και που άλλοι λαοί θα επαναστατούσαν για να το αποκτήσουν ακόμα και στις μέρες μας. Συνεπώς δικαιούμαι να έχω απαιτήσεις από τους νεοεκλεγμένους μας περιφερειακούς και δημοτικούς άρχοντες.

Δεν έχει σημασία αν εξελέγησαν αυτοί τους οποίους εγώ ψήφισα ή όχι. Η ουσία είναι ότι εξασκώντας το δικαίωμά μου στην εκλογική διαδικασία και στην ψηφοφορία, εκχώρησα το δικαίωμά μου του «άρχειν», σε όποιον εκλεγεί. Οι νεοεκλεγμένοι λοιπόν περιφερειάρχες, δήμαρχοι και τα μέλη των αντίστοιχων δημοτικών συμβουλίων δεν αντιπροσωπεύουν μόνον αυτούς που τους ψήφισαν, αλλά το σύνολο του εκλογικού σώματος, για να μην πω το σύνολο των κατοίκων, ακόμα κι αυτών που δεν έχουν δικαίωμα ψήφου (μετανάστες, τουρίστες, ανήλικοι κ.τ.λ.), ακόμα κι αυτών που δεν ήρθαν να ψηφίσουν. Με αυτό το δεδομένο, νομίζω ότι δικαιούμαι, σαν ευσυνείδητος πολίτης, να έχω απαιτήσεις από τους αντιπροσώπους μου στην εξουσία. Στο κάτω – κάτω δεν μπορούν να μου πουν (όχι σε μένα μόνο αλλά και σε όλους όσοι ψηφίσαμε) ότι δεν μας χρωστάνε τίποτε, αφού, χωρίς τη δική μας (και τη δική μου) ψήφο κατάφεραν να εκλεγούν! Θα ήθελα λοιπόν, από αυτή εδώ τη θέση να διατυπώσω, ως απλός πολίτης, ορισμένες εύλογες, κατά την άποψή μου, απαιτήσεις, με την εντύπωση ότι δεν απηχούν μόνο δικές μου επιθυμίες αλλά και πολλών άλλων συμπολιτών μας.

Θέλω λοιπόν αγαπητοί μου κύριοι περιφερειάρχη, αντιπεριφερειάρχη και δήμαρχε να μπορώ να περπατώ σε δρόμους και όχι σε χείμαρρους μέσα στην πόλη, όταν βρέχει. Να μπορώ να κυκλοφορώ σε πεζοδρόμια χωρίς να ξαναθυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια όταν έπαιζα κουτσό και να χρειάζεται να κάνω ζιγκ – ζαγκ από τα παρκαρισμένα στους δρόμους αυτοκίνητα. Θέλω να μην ορθώνονται βουνά από σκουπίδια μπροστά στο παράθυρό μου ή κάτω από την πόρτα μου και να μπορώ να βγω έξω από το σπίτι μου χωρίς να σκοντάψω σε κανένα παρκαρισμένο όχημα που θα μου έχει φράξει την είσοδο. Θέλω να μπορώ να κυκλοφορώ στους δρόμους της πόλης μας με ασφάλεια κι ακόμα περισσότερο να περπατώ στους πεζοδρόμους της χωρίς να ανησυχώ αν θα με «κόψει» κανένα μηχανάκι ή χειρότερα κανένα αυτοκίνητο. Να μπορώ να κοιμηθώ τις νύχτες (ειδικά το καλοκαίρι) χωρίς να είμαι αναγκασμένος να ακούω το «νανούρισμα» από τις γκαζιές που κάνουν τα μηχανάκια με τις σούζες τους στο κέντρο της πόλης ή οι μουσικές από τα πάσης φύσεως κλαμπ, ακόμα και εκτός κέντρου. Θέλω να με ενημερώνετε (μέσω του Τύπου, δεν απαιτώ προσωπική ενημέρωση προς Θεού!) για τις αποφάσεις που παίρνετε στις συνεδριάσεις των συμβουλίων σας και να ζητάτε τη γνώμη μου (και όλων των άλλων εννοείται, για να μην παρεξηγούμεθα) με ανοιχτές συνελεύσεις σε κάθε συνοικία, πριν αποφασίσετε για κάτι που μας αφορά εφόσον είναι πολύ σημαντικό. Να λαμβάνετε υπόψη τις ανάγκες μου και τις δυνατότητες μου πριν αποφασίσετε να αυξήσετε κι άλλο τα δημοτικά τέλη και να είστε ξεκάθαροι όταν τοποθετήστε για κάποιο θέμα ώστε να μπορώ να σας ελέγξω στις επόμενες εκλογές.[…]

Με αυτές τις προϋποθέσεις θα ήθελα να […] σας τονίσω ότι από εδώ και μπρος θα σας υπενθυμίζω ότι είμαι κι εγώ (ο απλός πολίτης) εδώ και ζητάω από εσάς, που εγώ εξέλεξα, να με προσέχετε!» Στην πραγματικότητα όλα αυτά που ανέφερα προηγουμένως δεν είναι παρά τα αυτονόητα. Είναι απλά και μόνο όσα θα πρέπει να έχει κάθε αιρετός άρχοντας υπόψη του για να μπορεί να ενεργεί προς το συμφέρον των πολιτών που τον εξέλεξαν. Δεν θα πρέπει όμως να αρκούμαστε μόνο στα αυτονόητα. Θα πρέπει να απαιτήσουμε από τους νέους μας δημοτικούς και περιφερειακούς άρχοντες μια νέου τύπου επαφή με μας τους πολίτες που τους εκλέξαμε. Μια επαφή που θα βασίζεται στο σεβασμό των αναγκών μας, στο σεβασμό των νόμων και στην καθαρότητα πράξεων, προθέσεων και απολαβών.

Θα πρέπει επίσης να απαιτούμε σαφείς προγραμματικές δεσμεύσεις για τα αναγκαία και απαραίτητα του τόπου μας. Η προεκλογική εκστρατεία κινδυνεύει να μετατραπεί σε πασαρέλα διακηρύξεων για το «ΞΕΝΙΑ» και τα «Ψαροπλιά», εμείς, όμως, που ζούμε την καθημερινότητα της πόλης και της ευρύτερης περιοχής, ξέρουμε ότι υπάρχουν πολύ πιο ουσιαστικά στοιχεία στα οποία πρέπει να επικεντρωθούν οι τοπικές αρχές. Τέτοια είναι η στήριξη της επιχειρηματικότητας (με κίνητρα όπως π.χ. η απαλλαγή από δημοτικά τέλη για νέους επιχειρηματίες), η προσέλκυση των νέων για μόνιμη εγκατάσταση, η αντιπλημμυρική προστασία και η θωράκιση του δάσους απέναντι στον κίνδυνο φωτιάς, η στήριξη του πρωτογενούς τομέα (με απαραίτητες υποδομές όπως οδοποιία, υδροδότηση των κτηνοτροφικών μονάδων κ.λπ.), η ενίσχυση του τουρισμού και τόσα άλλα. Για όλα αυτά θα πρέπει να έχουν καθαρές θέσεις οι υποψήφιοι. Αν αποδειχτούν άξιοι της ψήφου μας, δεν θα πρέπει να διστάσουμε να τους ξαναψηφίσουμε. Αν όχι, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα.

Δείτε εδώ κείμενα του κ. Κωσταβασίλη.